Kilka lat temu w mojej rodzinie powstał nowy zwyczaj, który pewnie kiedyś przerodzi się w tradycję. Zwyczaj ten dotyczy ozdabiania domu na okoliczność świąt. Poza choinką czy innymi stroikami i świecznikami, każdego roku powstaje świąteczny projekt, swego rodzaju przestrzenna instalacja. W poprzednie święta powstała prawie 3‑metrowa bajkowa kraina zwana Satinnowem. Jeżeli macie ochotę, możecie się wybrać w świąteczną podróż do Satinnowa.
Projektem, nad którym pracowałam wraz z mężem w tym roku jest zimowe minimiasteczko. Powstało chyba trochę z tęsknoty za białymi świętami, których w tym roku mieć nie będziemy. Materiałem, który stał się dla nas natchnieniem podczas tworzenia był zwykły kolorowy papier. Prace nad poszczególnymi elementami rozpoczęły się już w październiku. Konstrukcja miasteczka stanęła na pokrywie pianina, a całość uzupełniło urokliwe oświetlenie.
Nasze małe zimowe miasteczko mogłoby być odzwierciedleniem cichego, sielskiego miejsca, w którym mógłby żyć każdy z nas. Znajdziecie tu niewielkie domki o nieskomplikowanej konstrukcji i wiejski kościółek ze strzelistą wieżyczką zwieńczoną krzyżem.
Mieszkające w miasteczku dzieci wędrują każdego dnia poprzez śniegi do szkoły na skraju miasta. Dorośli mieszkańcy podążają do pracy w małej fabryczce, albo na zakupy do pobliskiego sklepu. Ciche, spokojne miejsce jakim jest to miasteczko, otoczone lasem, odwiedzają pasące się niedaleko renifery.
A że czas to jest grudniowy, nie mogło tu zabraknąć jeszcze czegoś. Na końcu naszej osady stanęła mała drewniana szopka. Tak, to ta szopka, w której wydarzył się cud narodzin małego Jezuska.
Powiecie, że ona tu nie pasuje, że jest z innego czasu, czy z innej epoki. A ja Wam powiem, że miejscem, w którym zrodzi się Chrystus może być każde miejsce, każdy dom, kraj czy okolica. Bo, parafrazując słowa naszego wieszcza Adama: „Wierzysz, że Bóg zrodził się w betlejemskim żłobie? Uwierz, że może on zrodzić się także w Tobie”.
Oceń artykuł:
(Brak ocen)
Loading...