Trochę teorii w kuchni: Garnirowanie

Tajemniczym określeniem kuchennym jest garnirowanie. Wszystko staje się jasne, gdy powiemy, że garnirowanie nie jest niczym innym jak ozdabianiem potraw dekoracjami wykonanymi najczęściej z warzyw i owoców. Garnirowanie wywodzi się z Azji. Zwyczaj dekorowania potraw sięga VII wieku, a więc czasów panowania w Chinach dynastii Tang (618−907). W tym czasie wykrawane warzywa i owoce zdobiły już nie tylko cesarskie stoły, ale też stoły średniej warstwy społeczeństwa. Mistrzami w garnirowaniu są Chińczycy, Tajowie i Japończycy.

Szykując jedzenie musimy pamiętać, że oprócz wspaniałego smaku, potrawę konsumuje się także oczami, dlatego powinna ona równie dobrze wyglądać. Przyozdabiać możemy wszystko i wszystkim. Najczęściej jednak używamy do tego celu warzyw lub owoców, ale mogą to być także bakalie, czekolada, lukier, czy nawet różnego rodzaju kremy lub sosy. Wszystko zależy od dania, które dekorujemy oraz inwencji twórczej autora.

Nazwa tej sztuki dekorowania wywodzi się od francuskiego słowa garnir, co oznacza ozdabiać. Dodatki, którymi się ozdabia, zwiemy garnirunkiem. Ładnie ozdobiona potrawa lub udekorowany półmisek podnoszą smak dania. Nawet prosto udekorowany posiłek zyskuje na wyglądzie i smaku. Podstawowe narzędzia potrzebne do garnirowania to noże, trochę większe i małe, o różnych kształtach ostrzy, a także nożyczki. W sprzedaży są również specjalne zestawy do modelowania warzyw i owoców, które przypominają dłutka o różnych kształtach końcówek. Można również kupić pełne zestawy profesjonalne, zawierające nóż kuchenny, obrotowy, karbowany, kołyskowy, nóż do pomidorów, do filetowania, jarzyniak, obierak, wycinak, strugacz do masła, łopatkę, szatkownicę do jarzyn i specjalny nóż do usuwania gniazd nasiennych. Dekorowanie i ozdabianie potraw to prawdziwy kunszt. Odrobina wyobraźni i dobrych chęci wystarczą, by wyczarować dekoracyjne cuda.

Przeczytaj także: Trochę teorii w kuchni: Klarowanie

Oto filmik przybliżający temat garnirowania: